Gdzie jest granica?

Prawie dwa lata temu zamieściłem na swoim prywatnym profilu FB pewien wpis. Wywołał on wtedy spore poruszenie wśród wielu osób i zaczął troszkę żyć własnym życiem. Tym razem w nieco odświeżonej i rozbudowanej formie chciałem zamieścić go na „czyśćcu”.

Czy coś zmieniło się w moich poglądach od tamtego czasu? Czy coś jest „inaczej”? Czy ja się zmieniłem? Czy zmieniły się moje spostrzeżenia?

Zapraszam, sprawdź.

Ale do rzeczy.

Obserwuję jak internet czy portale społecznościowe zasypane są w 90% tematem uchodźców. Szczerze mówiąc to dziwię się, że imigranci nie wyskakują mi jeszcze z lodówki, spod stołu, z szafy, ze sracza czy spod łóżka. Generalnie tematu jest gruby przesyt. Wciąż i wciąż i wciąż imigranci.

Czy słusznie?

Uważam, że jak najbardziej!

Praktycznie w 100% opowiadam się za obozem, który przyjmowaniu imigrantów jest przeciwny. Ogólnie pozwolę sobie nazywać ich wszystkich imigrantami, gdyż nie mam pojęcia, którzy z nich są uchodźcami (bo tak dla informacji co poniektórych, imigrant i uchodźca to nie jest pieprzony synonim!). Jasne, chwytają mnie momentami za serce i ściskają w gardle obrazki, kiedy widzę koczujące i wymęczone dzieciaki. Krew mnie zalewa kiedy widzę babsko, które podstawia nogę facetowi biegnącemu z dzieckiem na rękach. Łapie złość kiedy przywołuję w głowie zdjęcie dziecka wynoszonego na rękach z morza czy siedzącego na zrujnowanych schodach i zakrwawionego kilkulatka. Jednocześnie jednak zdaję sobie sprawę, że mnóstwo obrazków, które dociera do nas jest maninipulacją uskutecznianą przez fanów ubogacania kulturowego. Nie będę jednak ukrywał, że żal mi tych ludzi. Współczuję im i na pewno pomoc jest im potrzebna.

Ale, ale, ale... Pomocy szukają nie tutaj gdzie trzeba.

I całe szczęście, że w podobnym tonie jak ja, wypowiada się większość społeczeństwa. Przynajmniej większość społeczeństwa z którym ja mam styczność. Tutaj tak naprawdę nie chodzi o to że są imigrantami. Sami nimi byliśmy (chociaż co do Polaków to prawdopodobnie w 100% byliśmy przede wszystkim uchodźcami). Uciekaliśmy przed nazistami i przed szmatą z sierpem i młotem. Tu jednak mowa jest o czymś zupełnie innym. Tu chodzi o fakt, że uchodźcy są imigrantami z bliskiego wschodu. O określonej wierze. Są muzułmanami. To jest powodem niepokoju i niechęci do tych ludzi. Jest powodem sprzeciwu i niechęci by gościć ich w moim kraju. Z tego też miejsca mówię, że z otwartymi ramionami witałbym imigrantów z krajów, które kulturowo są zbliżone do naszego. Wierzę, że każdy z nas chętnie i z jak największym sercem starałby się takim ludziom pomóc. Ale tutaj? Tutaj jest ogromny strach i niepokój. Po prostu większość ludzi się ich boi.

Krew mnie zalewa kiedy słyszę, że jesteśmy cokolwiek winni światu.

 

Kiedy słyszę, że mamy wobec świata dług wdzięczności. Kiedy tęgie głowy UE wypominają nam przeszłość i dług wdzięczności, który musimy spłacić. 

     A więc Polacy mają dług wdzięczności?! Wobec kurwa kogo?!?! 

     Może wobec tych co nas wydymali w dupę w Jałcie?! 

    Może wobec tych, którzy się na nas wypięli obsrywając nas kiedy dzielnie broniliśmy się podczas Powstania Warszawskiego?! Kiedy czekaliśmy i liczyliśmy jak idioci na pomoc.

 

Kto pomógł nam kiedy walczono o prawdę w Katyniu?!?! 

Kto nam pomógł kiedy komuchy w zapleśniałych piwnicach zabijali naszych największych Bohaterów?!?!

 

Solidarność wydarliśmy sobie sami!!! Nie pomógł nam nikt!

Więc nie pieprzcie bzdur że Polska ma jakikolwiek dług wobec kogokolwiek lub czegokolwiek.

To Europa ma dług wdzięczności wobec Polaków. Macie dług, którego NIGDY nie będziecie w stanie nam spłacić. Za to ile razy ratowaliśmy wam dupy. Ile razy jak psy usłużne byliśmy tam gdzie nas potrzebowano. A później jak te psy pozbywano się nas i zapominano o zasługach. I tak było zawsze. Pamiętacie Monte Cassino?! Pamiętacie Dywizjon 303?! Pamiętacie Kapitana Raginisa?! A szukając dalej pamiętacie odsiecz wiedeńską? Gówno Europo pamiętacie! Bo pamiętacie to co pamiętać chcecie.

Więc rzygać mi się chce kiedy słyszę od najbardziej tchórzowskiego kraju w Europie - od Francji - że my MUSIMY spłacić dług. Od kraju, które Hitlera i okupantów jak ciota witał kwiatami. Co robicie teraz? Tatuujecie sobie pszczoły? To jest akt heroicznej odwagi? Wytatuować sobie pszczołę na znak protestu i walki z terrorem?!?! Zabijają Wam rodaków a Wy rysujecie obrazki na chodnikach kolorowymi kredami?!?! Ustawiacie sobie na zdjęcia profilowe na FB trójkolorową flagę?!?! To jest Wasza odwaga?!?! To jest ten sprzeciw??? Jeśli tak to szacun. Jesteście zajebiście walecznym narodem.

Kiedyś określiłem Czechów jako naród bez tożsamości i charakteru. Chcę teraz Czechów za to przeprosić. Bo o ile nadal uważam, że charakteru i tożsamości nie mają, to stają z Polakami ramię w ramię tworząc wraz ze Słowacją i Węgrami Unię Wyszehradzką. I to jest właśnie obecnie najsilniejszy bastion Europy. To jest ostoja i najsilniejszy fundament tego, że nie muszę jeszcze popierdalać galabiji.

Polacy zawsze walczyli. W moim mniemaniu jesteśmy najbardziej charakternym Państwem na świecie. Mamy niesamowite zaparcie i honor. Być może pod tym względem dorównują nam kraje bałkańskie czy (o matko... napiszę to) Rosjanie.

Fakt, jesteśmy narodem nieufnym, zamkniętym w sobie, specyficznym. Nie jesteśmy wiecznie uśmiechnięci i nie ma w nas entuzjastycznej pogody ducha. Ale tak właśnie ukształtowała nas przeszłość i nasza historia. Takie nastawienie do życia mamy przekazywane we krwi, w genach.

Zmierzam do tego, że Polacy kiedy była wojna walczyli. Nie uciekali. Walczyli z okupantem (przywołuję tu głównie II WŚ). Polacy w sile wieku nie spieprzali zostawiając za sobą kobiety i dzieci!

Przywołuje się naszych rodaków, którzy dostali azyl w Iranie. Ale kto do Iranu wyjechał?! Wyjechały głównie kobiety i dzieci!!! Mężczyźni walczyli! Zostali! 

Co jest tutaj!? Co wali tłumami do Europy???!!! Walą mężczyźni. W sile wieku. Młodzi. Silni. Z wypranymi mózgami...

 

Mój Kraj. Nasz Kraj. Nasza Polska. Od setek lat budowała swoją kulturę, swoją historię. Piękną historię. Budowała swą wiarę. Od ponad tysiąca lat. Jesteśmy krajem takiego, a nie innego wyznania od roku 966. Bez względu kto z nas jest człowiekiem wierzącym, ateistą czy agnostykiem to Polska jest w ponad 90% krajem wyznania katolickiego. W takiej wierze się wychowywaliśmy. To ponad 35 milionów populacji naszego Państwa. W Boga można wierzyć, można nie wierzyć. Można do kościoła chodzić albo nie. Można zgadzać się z doktrynami jakie niesie albo nie. Ale jednemu nie można zaprzeczyć. Wiara katolicka nie pierze i nie pieprzy w głowach. I nie mówię tutaj o skrajnych przypadkach moherowych beretów bo mimo wszystko ich szkodliwość prócz darcia mordy jest żadna.

11.09. 2001 roku. Pamiętna rocznica. Jedna z najważniejszych w nowożytnej historii. Rocznica kiedy wszyscy zaczęli patrzeć na Islam w sposób taki w jaki postrzega się go do dziś. I bynajmniej nie jest to zgodnie z zapewnieniami jego wyznawców – religia pokoju.

Islam wymaga. Oni będą wymagać. Nie będą asymilować się ze społeczeństwem i nigdy się tutaj nie zaadoptują. Nie będą nawet próbować (ciekaw jestem kto podejmie się wyjaśnienia im treści napisu z celi nr 6 na Szucha). Nie mam zamiaru wypowiadać się o wartościach jakie niesie ze sobą ta wiara bo nie mam o tym bladego pojęcia. Widzę jednak co dzieje się we Francji i to mi w zupełności wystarczy. Patrzę na to co dzieje się w Belgii i w Niemczech. Widzę to co zaczyna dziać się w Wielkiej Brytanii. Londyn? Niedługo prawdopodobnie trzeba będzie nauczyć się jak to się pisze po arabsku…

Mam kompletnie w dupie czy wierzysz w Allaha, w Boga, czy jesteś pastafarianinem, scientologiem czy należysz do kościoła Diego Maratony albo Latającego Potwora Spagetti. Kompletnie mnie to wali. Ale ich niestety nie. Zalewa nas fala ludzi, którzy nie poświęcają życia Bogu ale poświęcają życie DLA Boga. A później wkraczają do jakiegoś mitycznego haremu z sześćdziesięcioma ilomaś dziewicami.

Jeżeli macie ochotę srać a później to wpieprzać to śmiało. Taką macie kulturę? OK, róbcie to. Ale nie w tym kraju! Przyjeżdżasz tutaj więc to szanuj. Szanuj kulturę i ziemię po której teraz stąpasz bo jesteś tutaj nowy! Prawa jakie dostajesz są równe prawom jakie posiada obywatel RP. Żyj według zasad według jakich żyjemy tutaj od pokoleń. Nie podoba się? To wypieprzaj stąd! Będąc w moim domu żyjesz według moich zasad i praw. Według mojego dekalogu.

 

I błagam, nie wyjeżdżajcie mi tutaj z krucjatami... Sam kościół przyznał się, że był to największy błąd w historii.

Wciąż słyszę, że nie każdy z tych ludzi jest przecież terrorystą. No przecież doskonale o tym wiem i zdaję sobie z tego sprawę. Przecież nie jestem idiotą. Ale teraz mam takie pytanie. Powiedz mi człowieku, który z taką żarliwością i zapałem mnie w tym przekonaniu próbujesz utrzymać z ekranu telewizora - czy gwarantujesz życiem swojej rodziny, że wśród nich nie ma żadnego? Więc ogarnij wiatr w pustym łbie nim będzie za późno, a nieszczęście trafi w ciebie.

Bo o czym tutaj w ogóle próbować dyskutować? Przecież to, że wśród nich są dżihadyści jest pewne jak jutrzejszy świt. O ludziach, którzy przybywają do Europy nie wiemy nic. A historia ich jest równie nie do udokumentowania jak daty urodzenia nigeryjskich piłkarzy.

Po napisaniu tego tekstu, prawie dwa lata temu, o ewentualnych przybyszach nie było wiadomo prawie nic. Teraz wiadomo więcej. Wiadomo, że znaczny procent z nich to bojownicy ISIS co pokazywane było na wielu zdjęciach w całym internecie. Tak właśnie działał system przyjmowania uchodźców. Ale wielu z uchodźców już nie żyje. Wysadzili się albo dokonali innej masakry. W cenie bowiem były ciężarówki oraz karabiny. Religia pokoju… Mam nadzieję, że w tej mitycznej krainie nie znajdują się dziewice ale jacyś wygłodniali pedryle, którzy w odpowiedni sposób przyjmują przybyszów.

Dziwię się dlaczego uchodźców nie chce mieć u siebie żaden z krajów znad Zatoki Perskiej. Przecież to są najbogatsze Państwa świata. Arabia Saudyjska, Kuwejt czy Katar. No przecież raj na ziemi. Wiara jaka tam panuje przecież również jest odpowiednia. Ciekawa sprawa, że nie spieprzają właśnie tam. A argumenty UE, że nie ma po co myśleć dlaczego nie uciekają tam tylko trzeba myśleć jak im pomóc bo uciekają do Europy są totalnym zlaniem argumentu o obsraniem człowieka zadającego sensowne pytanie.

Szacunek wzbudza we mnie Premier Australii, która w swoim wystąpieniu wypowiedziała się właśnie w takim tonie w jakim wypowiadam się właśnie ja. Jesteś gościem w moim domu więc zachowuj się tak jak ja Ci to mówię. Jeżeli nie odpowiada to skorzystaj z jednego z praw jakie daje mój Kraj. Tym prawem jest, że możesz go opuścić kiedy chcesz.

W podobnym tonie wypowiedział się również Putin. Rosja nie potrzebuje imigrantów. To oni potrzebują Rosji.

Kiedy będzie koniec imigracji? Kiedy będą kolejne fale? Ile tych fal już było? Ilu imigrantów przyjmiemy następnym razem? No bo przecież jak UE będzie kazać to musimy przyjąć... Znów jak te psy... Pieprzone psy usłużne. Ale ja jestem ciekaw jaki jest limit? Może dla niebieskiego sztandaru z żółtymi gwiazdkami „sky is the limit”? Gdzie jest granica, której nie przekroczymy?

Ja również nie chcę w Polsce meczetów. Nie chcę nawoływań muezinów. Nie chcę widzieć na horyzoncie krajobrazu minaretów. Żyję z Polską na ustach według reguł i wartości jakie wyniosłem z rodzinnego domu. Te wartości są dla mnie bezcenne. Chcę je przekazać mojemu dziecku i w takich samych wartościach wychowywać. Najważniejszą z nich jest szacunek. Szacunek za szacunek. Nie myśl, że będę Cię szanował, kimkolwiek jesteś, jeżeli Ty nie próbujesz szanować mnie.

Nie chcę słuchać tego zawodzenia muezina kilka razy dziennie kiedy jestem w swoim domu. Chcę aby w niedzielę budziły mnie dzwony kościoła. Do tego jestem przyzwyczajony i to mi odpowiada.

Polska na szczęście nie jest i nigdy nie będzie Państwem multi-srulti ani krajem, który spokojnie i z uśmiechem będzie patrzył na znak dziwnych ludzi z tęczą na flagach. I z tego jestem przecholernie dumy. Że w pewnych sytuacjach nienawiść i żółć potrafimy przetoczyć w jedność i porozumienie, a zasad jakie w Polsce panują od wieków nigdy tak naprawdę nie da się złamać i wyplenić.

Więc może już ktoś zawczasu jednak by uświadomił kogo trzeba, że Islam i muzułmanie nie są tutaj "mile" widziani. Oszczędzi im to drogi, a nam pracy.

Za to bardzo chętnie zobaczymy Polaków z Kresów czy z Donbasu. Na nich czekamy. Oni chcą do Polski wrócić. Chcą dla Polski pracować. Chcą tu mieszkać. Dla Polski walczyć. Wypowiadają się o Ojczyźnie z miłością. Płaczą i proszą by być tutaj. Ale nie mogą. Nie mogą tu być może dlatego, że nie spieprzają pod drutem kolczastym? Bo widocznie bomby spadające im na głowy to wciąż za mało. Kolejni kresowianie odchodzą. Kolejni umierają w zapomnieniu. A marzą jedynie o tym aby móc wrócić do Polski i dożyć tu swoich ostatnich godzin. Ludzie, którzy na dobrą sprawę nigdy nie stąpali po polskiej ziemi płaczą mówiąc o Polsce…

Nie chcę się bać każdego dnia o moją Rodzinę i o siebie samego. Niestety codziennie, kiedy słyszę o wciąż zbliżających się tutaj imigrantach, tak właśnie się czuję... Każde wyjście do kina, do centrum handlowego, koncert czy w zatłoczone miejsce. Nic się nie zmieniło. Nie, nie mam obsesji. Ale nie czuję się tak swobodnie jak czułem się kilka lat temu. Coś się bezpowrotnie zmieniło, a dawny i beztroski, niczym nie skażony podskórnie spokój odszedł i nie wróci… I nie boję się tylko o siebie. Teraz mam rodzinę, o którą strach jest po milionkroć większy niż o własne życie. Nie chcę się bać. Chcę swobodnie i bez strachu nadal móc iść przez życie. Chcę wiedzieć, że idąc na jakieś masowe wydarzenie nikt obok mnie nie postanowi się "rozerwać"  w nieco inny sposób. Chcę wiedzieć, że trzymając za rękę moje dziecko i oglądając choinkę bożonarodzeniową w centrum miasta, nikt nie wjebie się we mnie rozpędzoną ciężarówką. Chcę znów czuć, że kiedy siedzę z Żoną w restauracji nikt nie wbiegnie do środka opróżniając cały magazynek z karabinu. Czy to tak wiele? Chcę czuć się bezpiecznie w miejscach w których czułem się bezpiecznie od zawsze. Tak jak w rodzinnym domu.

To są tylko moje spostrzeżenia na to co obecnie się dzieje. Bebechy mi wykręca kiedy widzę kolejny event w stylu "Imigranci zapraszamy" albo "Dajmy szansę Islamowi". Kiedy w takie gówno wpisuje się ktokolwiek z moich znajomych to przecieram oczy kilka razy bo szczerze uwierzyć w to nie mogę. Tak bardzo jebie Ci się w głowie? Poważnie tak uważasz? Jasne, masz prawo do własnego zdania ale może pomyśl na początku nim zaczniesz okazywać swoją tolerancję każdemu dookoła. Bo bycie tolerancyjnym nie zwalnia z myślenia.

I myślę, że śmiało, można mnie teraz rozsmarować za to, że mam serce wypełnione po brzegi BIELĄ i CZERWIENIĄ (tak, tak, wiem, zaraz pewnie podniosą się głosy, że „ja też mam takie serce”) ale to mój pogląd na sytuację.

I podążając za Józefem Szczepańskim „Ja w Polskę Mamo tak strasznie wierzę I w świętość naszej sprawy”…